کرونا؛ آیا اولویت درمان و نجات با جوانان است؟! - مجله آزمون اول

تا به امروز، بیماریِ کوید-19 بیش از 12000 ایتالیایی را آلوده و منجر به مرگِ بیش از 1000 نفر شده که بیشترِ آن ها بین 63 تا 95 سال سن و سابقه بیماری های زمینه ای داشتند. بیمارستان های ایتالیا دیگر تابِ بیمارانِ بیشتر را ندارد.

آیا پزشک باید به افرادی از گروه های آسیب پذیر امکان بستری شدن در بخشِ مراقبت های ویژه و شانسِ بهبودی را بدهد یا باید این فرصت را به جوان تر هایی بدهد که به دلیلِ ویروسِ کرونا یا هر بیماریِ دیگریِ نیاز به مراقبت های ویژه دارند؟

این هفته گزارش ها از مناطقِ بحرانیِ ایتالیا، که در خطِ مقدمِ مبارزه با ویروس قرار دارند، نشان می دهد پزشکانِ ایتالیایی بار ها مجبور شده اند در طی این مدت درباره این دو شرایط تصمیم گیری کنند؛ با علمِ به اینکه در این بین آن هایی که فرصت بستری شدن را پیدا نمی کنند، خواهند مرد.

بر اساسِ راهنمای کالجِ ایتالیاییِ بیهوشی، بی حسی، احیا و مراقبت های ویژۀ ایتالیا ممکن است معرفیِ محدودیتِ سنی برای پذیرش افراد در بخشِ مراقبت های ویژه ضرورت پیدا کند.

این واقعیت بسیار تلخ است که حتی در کشور های پیشرفته با تجهیزات و مراقبت های بهداشتیِ عالی، اتخاذِ چنین تصمیماتِ دردناکی ضرورت پیدا کرده است. دانشجویان پزشکی در درس های اخلاقِ پزشکی درباره این دوراهی های اخلاقی آموزش می بینند و این بار در واقعیت با آن روبرو شده اند.

یک مثالِ تکراری در این موارد ذکر می شود: تصور کنید یک واگنِ قطار از ریل خارج شده و شما به سرعت در حالِ نزدیک شدن به 5 انسانی هستید که روی ریل قطار بسته شده اند.

شما در کنار اهرمِ واگن ایستاده اید اگر اهرم را بکشید قطار به راستاِ دیگری هدایت می شود و جانِ 5 نفر نجات پیدا خواهد کرد؛ اما در همان راستا 1 نفر دیگر روی ریل بسته شده، شما کدام را انتخاب می کنید؟

انگلستان هم اعلام کرده ممکن است مجبور باشد همان راستای را انتخاب کند که ایتالیا انتخاب کرده است.

شما چه کار می کردید؟ آیا جان یک نفر را برای نجاتِ جان های بیشتر قربانی می کردید؟

دو رویکردِ اخلاقی در این زمینه وجود دارد: رویکردِ فایده گرایی که به دنبالِ خیرِ بزرگتر به لحاظِ تعداد است (رویکردی عملگرایانه، به این معنی که شما اهرم را می کشید تا جانِ 1 نفر را قربانیِ نجاتِ 5 نفر دیگر بکنید)؛ رویکردِ وظیفه گرا، که می گوید برایِ تصمیم گیری درباره اخلاقی بودنِ یک عمل باید به این نگاه کرد که آیا آن عمل فی نفسه درست است یا غلط (این رویکرد بیشتر پیوریستی یا ناب گرایانه است، که بر اساس آن عملِ قتل فی نفسه کار غلطی است پس شما هیچ کاری نباید بکنید).

در نظریه و روی کاغذ همه چیز راحت و خوب به نظر می رسد. تفاوتش برای پزشکان ایتالیایی در این است که آن ها نمی توانند خودشان را با این استدلال که با محروم کردنِ 1 نفر از تختِ مراقبت های ویژه می توانند جانِ چندین نفر دیگر را نجات دهند، تسلی دهند. این تصمیم، تصمیمی بسیار سخت و دردناک است و از این دست تصمیمات در پزشکی رایج است.

برای مثال، تصمیم گیری درباره اینکه عضوِ پیوندی به چه کسی تعلق بگیرد، یکی از آن معما های اخلاقی است که می توان گفت پزشکان در آن نقشِ خدا را ایفا می کنند؛ زیرا عضوِ پیوندی به تعدادِ همه نیازمندان وجود ندارد. برخی در حالی که در انتظارِ دریافتِ عضو هستند جانِ خود را از دست می دهند.

برای مثال، پزشکان ممکن است با این مسئله درگیر باشند که چه کسی عضوِ کبد را دریافت کند - فردی که در اثرِ یک عمر اعتیاد به الکل کبد خود را از دست داده یا کسی که کبدش به دلیلِ نقصِ ژنتیکی از بین رفته و خودش هیچ تقصیری نداشته است.

دیدگاهِ پیوریستی می گوید که همه به طور مساوی حق حیات دارند و پزشکان در جایگاهِ اتخاذِ تصمیماتِ اخلاقی درباره انتخاب های یک فرد در زندگی نیستند، بلکه باید بر اساسِ شواهدِ پزشکیِ افراد درباره آن ها تصمیم گیری کنند.

درباره بحرانِ اخیر در ایتالیا، مدام این پرسش در بینِ پزشکان مطرح می شود که با توجه به فاکتورِ سن و سال چه کسانی را در الویتِ درمان باید گذاشت. برخی پزشکانِ ایتالیایی به وضوح اعلام کرده اند که بیماران را بر اساسِ سن الویت بندی می کنند و الویت با جوان ترهاست.

مشکلاتی که پزشکانِ ایتالیایی با آن دست وپنجه نرم می کنند قابلِ درک است و آن ها قابل تقدیرند، اما تصمیمِ آن ها قابل ِ قبول نیست. سن و سال گرایی آخرین سنگرِ قابلِ قبول جلوه دادنِ برخی تعصبات در جامعه است. ما مدام جملاتی از این دست که آن ها به هر حال پیر بودند یا آن ها زندگی خوبی داشتند را استعمال می کنیم، بدون آنکه به واقع به معنی آن ها فکر کنیم.

آیا فاکتورِ سن می تواند معین کند که شما استحقاق حیات را دارید یا نه؟

حقیقتِ تلخ این است که افران مسن به مثابه شکارِ مجاز نگریسته می شوند. باید پذیرفت که روبرو با کرونا فشارِ زیادی را به نظامِ درمانی و بهداشتی در انگلستان و سراسرِ جهان وارد خواهد کرد. اما تصمیم گیری بر اساسِ سن و سال، تحتِ هیچ شرایطی، پذیرفتنی نیست.

منبع: The Daily Mail

مجله سی نوا: مجله سی نوا | آخرین اخبار جهان و ایران